یه مزاحمت بی موقع

شاید نباید اینجا می بودم، ولی خوب خیلی چیزا نذاشت:

۱. به خاطر همه چی متاسفم، دوست نداشتم این جوری ناراحتت کنم.

۲.ممنونم که تغییراتی رو که باید تو این وبلاگ انجام دادی.

۳.تنفر زشته و ما هیچ وقت یاد نگرفتیم زشت باشیم.

ما بد نبودیم،

فقط... بچه بودیم.

۴.بزرگترين دلتنگي اينه که بدوني کسي که دوستش داري هيچوقت مال تو

نمي شه اينه که بدوني يه روز از کسي که دوستش داري بايد جدا بشي چه بخواي چه نخواي.

پس هیچوقت از خاطره ها یه سد نساز.

۵. این آخری یه دعاست، مثل دعای مادر بزرگا:

 الهی خوشبخت بشی.

به اونی که مال توه برسی.

و هیچوقت دلت نشکنه.

 

این بار یه خدا حافظ واقعی.

نه با گریه، نه با کینه.

پر از آرزوهای خوب.

به سلامت سفر تو، ....

همین!

 

پ.ن: این پست از

Holly blue

 بود.

 

 

ترجمه آهنگ های انگلیسی...